Marian Michalski od najmłodszych lat związany był z ogrodnictwem. Pilny student prof. Pieniążka, a następnie asystent w SGGW w Warszawie w Instytucie Sadownictwa, później wykładowca w Technikum Ogrodniczym w Powierciu, gdzie poznał swoją przyszłą żonę. Tkwiły w nim dwa powołania – wychowawcy oraz sadownika, dlatego w 1966 r. Marian wraz z żoną Haliną wspólnie zabierają się do samodzielnego gospodarowania zaczynając od rekonstrukcji 4 ha sadu. Był to okres początków modernizacji i rozwoju sadownictwa w Polsce. Na początek skracane są wierzchołki kilkuset wysokich jabłoni. Ten amerykański sposób na podniesienie plonów w starym sadzie został tu, w indywidualnym sadzie, na skalę produkcyjną zastosowany po raz pierwszy w Polsce. Ale stare drzewa są też stopniowo karczowane i pojawiają się takie odmiany jak Close, Mcintosh, Macspur, Lobo, Cortland, Idared.

Utrzymując ścisłe kontakty z sadowniczymi ośrodkami naukowymi w kraju, Marian Michalski pragnie rozpowszechnić sadownictwo, nie tylko wprowadzając nowoczesne technologie w produkcji jabłek w swoim sadzie, ale także promuje zmiany wśród sąsiadów. Jako naukowiec, pedagog i praktyk dzieli się nie tylko swoją wiedzą, ale także zapałem do rozwoju sadów w Polsce, działa aktywnie w Towarzystwie Przyjaciół ISK, w spółdzielczości ogrodniczej w Polskim Związku Ogrodniczym oraz angażuje się w działalność społeczną na ziemi konińskiej. Za wkład w rozwój gospodarczy kraju otrzymał odznakę im.Staszica, został także nagrodzony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznakami resortowymi i wojewódzkimi.